Najnowszy film Davida O. Russella ma podobno wytłumaczyć nam, o co chodzi w życiu. Nieprawda. Nie dość, że nic nie wytłumaczy, to jeszcze nieźle się na nim wynudzimy. Bohater "Jak być sobą" Albert Markovski (Jason Schwartzman) spotyka na swej drodze dziwne postacie i zastanawia się, w jakim stopniu przypadek kieruje jego losem. Nie mogąc dojść ze sobą do ładu i rozwiązać frapującej kwestii, zwraca się o pomoc do tak zwanych Egzystencjalnych Detektywów. Bernard i Vivian Jaffe (Dustin Hoffman i Lily Tomlin) to para metafizyków pomagająca rozwiać emocjonalne rozterki. Terapia polega między innymi na wnikliwej obserwacji życia pacjenta i rozmowach z jego bliskimi i przełożonymi. Trzeba przyznać, że zawiązanie akcji dość oryginalne, ale im dalej w las, tym bardziej historia Alberta i jego konfliktu z kolegą z pracy tonie w oparach absurdu. Rozważania nad istotą egzystencji nie są ani przekonujące ani zabawne. Wydumana, pretensjonalna całość nieśmiało próbuje sytuować się gdzieś w okolicach twórczości Allena, jednakże z mizernym skutkiem. Inteligencji, pomysłowości i odwagi Russellowi odmówić nie sposób, ale jego filmowi zdecydowanie czegoś brakuje. Przez 106 minut przyglądamy się surrealistycznej działalności Egzystencjalnych Detektywów i wysłuchujemy przydługich filozoficznych dywagacji snutych przez poszukujących sensu życia bohaterów, których po wyjściu z kina zapomina się niemal natychmiast. Nie pomogło obsadzenie w głównych rolach gwiazd największego formatu, jak Dustin Hoffman, Jude Law czy Naomi Watts. W "Jak być sobą" występuje ten rodzaj humoru, który zdecydowanie nie do wszystkich trafia. Przyglądając się ekranowym popisom reżysera, zastanawiamy się, o czym właściwie jest ten film. I mamy ochotę wyjść z kina. I wychodzimy.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
